Een sensor is een kunstmatige uitvoering van wat in de biologie een zintuig wordt genoemd. De meeste sensoren zijn elektronisch of mechanisch uitgevoerd, softwarematige en ‘virtuele’ sensoren zijn ook mogelijk. Met een sensor neemt een machine de omgeving waar of kan informatie verzameld worden waarmee in industrie en informatica processen bestuurd kunnen worden.
Een sensor meet een natuurkundige grootheid. De grootheden liggen onder andere in de volgende domeinen: straling, druk, temperatuur, magnetisme, niveau, beweging, lichtsterkte, chemie. Sensoren zetten de gemeten grootheid om in een gestandaardiseerd 0/4-20 mA of 0/4-10 V stuursignaal voor verdere bewerking, bijvoorbeeld via een analoog-digitaalomzetter naar een programmable logic controller (PLC) of distributed control system (DCS). (Bron: Wikipedia)
Een sensor een proces laten besturen is als een zelf rijdende auto, en dat gaat wel eens fout.
Vooral de veel geadviseerde CO2 sensoren en meters kunnen voor een schijnveiligheid zorgen. CO2 sensoren en meters zult u regelmatig moeten laten kalibreren of ijken.
De kosten kunnen een remmende factor in de aanschaf zijn. Het is echter maar de vraag of een dergelijk hoge standaard wel noodzakelijk is.
Sensoren en hun parameters
Eenvoudige parameters zoals temperatuur en luchtvochtigheid zullen nauwelijks voor problemen zorgen. Bij voldoende ventilatie zal ook de CO2 waarde binnen de norm van (1000 ppm) blijven.
Een losse CO2 meter met alarm geeft dan voldoende informatie over de lucht gesteldheid.
We hebben dan een redelijk betrouwbaar systeem tegen acceptabele kosten.
